ประวัติการพัฒนาและการใช้หมุดย้ำ

หมุดแห่งประวัติศาสตร์คือหมุดเล็กๆ ที่ทำจากไม้หรือวัสดุเนื้ออ่อน และหมุดที่เป็นโลหะอาจเป็นบรรพบุรุษของหมุดย้ำที่เรารู้จักในปัจจุบัน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งเหล่านี้เป็นวิธีการเชื่อมต่อด้วยโลหะที่เป็นที่รู้จัก ย้อนกลับไปถึงการใช้โลหะที่อ่อนได้จนถึงตอนนี้ ตัวอย่างเช่น ยุคสำริด ชาวอียิปต์ตอกหมุดพัดลมไม้หกตัวไว้ด้านนอกล้อที่มีรูด้วยหมุดย้ำ และชาวกรีกก็ประสบความสำเร็จ หล่อรูปปั้นขนาดใหญ่ด้วยทองสัมฤทธิ์แล้วตรึงส่วนต่างๆ เข้าด้วยกันพ.ศ. 2459 เมื่อบริษัทผู้ผลิตเครื่องบินของอังกฤษ H. เมื่อ V White ได้รับหมุดย้ำตาบอดที่ได้รับสิทธิบัตรซึ่งสามารถตอกหมุดได้ด้านใดด้านหนึ่ง แทบไม่คาดว่าจะมีการใช้หมุดย้ำอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน

จากการบินและอวกาศไปจนถึงเครื่องจักรในสำนักงาน อิเล็กทรอนิกส์ และอุปกรณ์สนามเด็กเล่น หมุดย้ำตาบอดนี้ได้กลายเป็นวิธีการเชื่อมต่อทางกลที่มีประสิทธิภาพและแข็งแกร่งหมุดย้ำกลวงส่วนใหญ่ถูกประดิษฐ์ขึ้นเพื่อการผลิตหรือบำรุงรักษาเครื่องมือม้า และเมื่อมีการประดิษฐ์หมุดย้ำกลวงนั้นยังไม่ชัดเจนมากนัก แต่อุปกรณ์ดังกล่าวถูกประดิษฐ์ขึ้นในศตวรรษที่ 9 หรือศตวรรษที่ 10

ม้าโลดโผน เช่นเดียวกับเกือกม้าที่มีตะปู ปลดปล่อยทาสจากการทำงานหนัก และหมุดย้ำยังก่อให้เกิดสิ่งประดิษฐ์ที่สำคัญมากมาย เช่น คีมเหล็กสำหรับคนงานทองแดงและเหล็ก ตลอดจนขนแกะและกรรไกรที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่ หมุดย้ำชนิด R หมุดพัดลม หมุดแกน (หมุดย้ำหลัก) หมุดต้นไม้ หัวครึ่งวงกลม หมุดแบน หมุดกึ่งกลวง หมุดแข็ง หมุดหัว countersunk หมุดหลัก หมุดกลวง ซึ่งมักจะใช้ เพื่อเชื่อมต่อชิ้นส่วนที่ตรึงด้วยการเปลี่ยนรูปของตัวเองโดยทั่วไปแล้วจะน้อยกว่า 8 มม. โดยมีการโลดโผนเย็น ซึ่งใหญ่กว่าขนาดของการใช้โลดโผนด้วยความร้อนอย่างไรก็ตาม มีข้อยกเว้น เช่น แผ่นป้ายบนตัวล็อคบางตัว ซึ่งถูกตรึงเนื่องจากการรบกวนของหมุดย้ำและรูตัวตัวล็อค